Gecenin bir vaktinde, zifiri karanlık içinde, ufak bir sokak lambası altında iki kişi dolanır. Etrafı ölüm sessizliği kaplarken onlar, bir oraya bir buraya, bir şeyler bulma çabasında dolanır. Çıkan tek ses, ayakkabı topuğunun yola değdiği andaki takırtıdır.
Biri durup gökyüzüne baktığında, yıldızların her zamankinden daha da canlı göründüğünü fark eder.
Diğeri, uzaktaki şehir ışıklarının birer birer sönmesini izler.
Gökyüzüne bakan kişi, parlayan her yıldızı yeni bir umut olarak algılar.
Diğeri, sönmekte olan ışıklara bakarak, kaybolan umutlarını ve yitip giden değerlerini hatırlayıp, ümitsizliğe kapılır.
Her halükarda güneş erkenden doğar. Gölgede kalmak, güneşin suçu değildir!!!
Emre Türker
picture: deviantart
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder