Ayrılık

Telefonun çalmasını istemiyordu
Ayın en güzel günü onu ışıldatıyordu gecede
Uzun zaman olmuştu
Değerlendirecek birkaç dakika...

Bitmemesi için saatlere bakmıştı
İnsafsızlığın ilerlediği bir zaman kavramı
Delicesine eğlenmek denirdi deliliğin tarifi yok
Stresi sadece zamana
Zaman, gecesini için için kemiriyordu
Sabah oldu hafif bir sarhoşluk
Sabah oldu geceye inat
Avucunun içinden yavaşça kayıverdi
Kapılar belki son kez kapandı
Gözlerinin yorgunluğu kalbinin yanında sadece küçük bir kuzu
Sabahın doğuşuna isyankâr
Günahkâr bir gönlü kaldı şimdi...

Emre Türker

picture: deviantart