05 Aralık 2008

Kısa Senfoni

Bir gece vakti gülümsemiştin,
Gülümserken gamzelerin kalbimin çukuru oluvermişti,
Sıcak kanımda hareket eden her sandal
Bir girdap içinde kayboluverirdi karanlık çukurlarda.
Eski bir şarkıyı söylüyordu dudakların,
Dokunmadan sıcaklığını hissettim yakın denecek mesafede.
Eskiden sesini duymuş olabileceğimi anımsadım,
Belki bir ara heyecanlanmıştım o dönemde.

Bir gece vakti gülümsemiştin,
İçimde hala karıncalar dans ediyor,
Bir merhaba için mi yaklaşıyordun bana,
Yoksa birine mi benzetmiştin,
Ya da bakışlarım mı yabancı gelmişti o gecede.
Yürüyüşün bir sanatçının kalem darbeleri gibi asildi,
Senin her adımını kafiyelerim kalbimde,
Kollarının ritmik salınımı, hayallerimin salıncağında bir çocuktu.
Yaklaştıkça saçların dalgalandı rüzgârda,
Denizin dalgalarına eş, kuma dokunuşuna hasret.
Nefesin, kulağıma götürüp de ezgilerini dinlediğim deniz kabuğu.

Bir gece vakti gülümserken yaklaştın bana,
Kalbimin atışlarında bir dağılma oldu sanki
Kimler geldi, kimler geçti de bir sen miydin bilinmeyen.

Bir gece vakti gelmiştin yanıma,
Tepkisizce adres sormuştun adına yabancı olduğum kişilerin
O yüzden mi bu kadar rahat yaklaşmıştın bana?
Sözlerinden sonra şehir bir yabancı oluverdi benim için.
Geri dönüşündeki saçlarının dokunuşları bir tokattı,
Kaldıramadım.
"Bir dakika bakar mısın" a dönüştü sözlerim
Geri döndüğünde ellerini tuttum.
Hiç anımsamadın.
Bir daha geri dönmeyeceğini bildiğim için belkide,
Son bir kez görmek istedim gamzelerini.
Bana gülümsedin.
Belki bir gün dedin.
O gün bu gündür bir rüzgâr esmedi geçtiğin sokaklarda.

Emre Türker
picture: deviantart

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder