Olumlu Düşünce

Çevreden sık olarak duyduğumuz bir cümle vardır. “Benim neler yaşadığımı biliyor musun?” Bu cümle, açılıma müsaittir. Devamı, “Neden ben?” ya da “Benim yaşadıklarımı anlaman mümkün değil” gibi sözlerle uzatılabilir.

Herkesin şanslı veya şansız olduğu bir zaman vardır. Kimisi kılını bile kıpırdatmadan, büyük mal varlıklarının üstüne konabilir. Fakat onun sorunları yok mudur? Bu soruyu sordukça, yeni açılımlar buluyorum. “Ondaki para bende olsaydı…” Bu cümleyle başlangıç, yine sık anlatımlardan birine hazırlıktır. “Ah ulan” çare getirmeyeceği gibi, “eğer bir gün olursa” umudu, gereksiz yakınmalardan kurtulmayı sağlayabiliyor.

Olumlu düşünceyle ilgili çok fazla ders veren vardır. Şöyle yapmalısın, böyle yapmalısın… Aslında her şeyin özü, olumsuzluğu atlatmaktan geçiyor. Çünkü her türlü olumsuzluk, tiryakilik yaptığı gibi, düşüncelerimizi dönme dolap haline getiriyor. Ne yapsak, aynı yere dönüp canımızı sıkmaya başlıyoruz.

“Kimse beni sevmiyor?” Sevilmek, doğuştan gelen bir özellik değildir. Eğer sevilmiyorsanız, ya kıskanılacak kadar iyisinizdir, ya da nefret edilecek kadar kötüsünüzdür. Böyle durumlarda, olaylara tarafsız bir hakem olarak yaklaşmak gerekiyor. Ne yaparsanız yapın, eğer sizi biri sevmiyorsa, ona göre uygun değilsinizdir. Eğer kimse sizi sevmiyorsa, paragrafın başında söylediklerim geçerlidir.

Yalnızlığı çok sevmeme rağmen, bu bağımlılığımı onaylamıyorum. Çünkü çoğu bünyeyi felakete sürükleyen bir şeydir. Mümkün olduğu kadar çevreden kopmamak gerekiyor. Yalnızlık, günün içinde kendine vakit ayırmak olarak düşünülünce güzeldir.

Olumsuzluktan kurtulmak için en önemli yöntem, olumsuzlukların yönünü değiştirmek olacaktır. Bunu gerçekleştirmek için de en güzel yardımcılar;
Monotonluktan kurtulmak ve farklı şeyler denemek,
Sonu görünmeyen yola girmemek,
Strese neden olan şeylere yaklaşmamak,
Sizi boğan kişilerin eline koz vermemek,
Özeli herkesle paylaşmamak,
Başkasının sözlerine körü körüne inanmamak,
Zarar veren bağımlılıktan uzak durmaktır.

Şunu anladım ki, mutsuzluk anlarında içine kapanıp bekleyince, çevreden panzehir gelmiyor. Rahatlayıp dünyayla barıştığınız an, bakış açınız değişiyor. Kitaplardaki gibi söylemiyorum. Yani ne çok zenginlik, ne kariyer, ne popülerlik… En üst noktadayken bile, bunları kaybedebiliyorsunuz. Taktikler her zaman işe yaramıyor. Fakat morali iyi tutarak huzur bulmak, eldekilerle yetinmeyi bilince gerçekleşiyor.

Emre Türker

Picture: deviantart