Bir çocuk takılıyor gözlerimin gezindiği yollardaArdı arkası kesilmiyor gözyaşlarının
Uzanacağı dal yok gibi duygularına
İçinde sessiz bir gemi geçiyor da yakalayamıyor sanki,
Dikkatleri üzerine toplamak istercesine ağlıyor.
Oysa yalnız da değil ki,
Etrafında oyun oynayan bir düzine çocuk.
Hey arkadaş! Nedir derdin ki çocukluğunun değerini bilmezsin?
Susuyor aniden tüm dikkati üzerimde,
Bana elinde tuttuğu topu gösteriyor çaresizce
Gözlerini kısıyor iç çekerekten.
Uzanan elimi sıkıca kavrıyor titreyerek,
Dalgalanan gözyaşlarında şimdi durgunluk var.
Sıkıca sarıyor beni belimde kavuşamayan elleri,
Kelimeler dökülüyor dudaklarından duygularıma
“Benim hiç kardeşim olmadı, ya senin!!!”
diyerekten…
Bir kardeş nasıl anlatılabilir ki?
Ya da değerini hangi ölçü birimi ile ölçebilir?
Arkadaş ya da dost tutar mı yerini?
Güvenebilir misin sonuna kadar?
Ben yapamam.
Anlıyorum seni tatlı çocuk,
Anlıyorum…
Emre Türker
picture: deviantart
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder