Yağmur Altında Dans

Esen rüzgârın etkisiyle dağılan saçların, kumanda panelindeki tuşlarımla yavaşlıyor. Ağır çekimde bana doğru dönüyorsun. Bakışların kalbimi delip geçerken, “seni seviyorum” kelimeleri dökülüyor dudaklarından.

Bakışların öyle güzel ki, gecenin karanlığında zamanın oynat tuşuna basmak istemiyorum.

Ya devamı hüzünle biterse bu hikâyenin,
Ya saçlarından gelen kokunun etkisi geçerse
Ya dudaklarındaki tadı bir daha alamazsam…

Karanlıkta delinen gökyüzünden düşen damlalarla sırılsıklam olmuş bedenlerimiz birbirine yapışırken, heyecanlanıyorum. Köşe başı ver kaç paslarıyla taktik değiştirirken sevdamız, ellerim ürkek, yüreğim çarpıntılı, görüntü buğulu…

Ahlaksızca bakıyorsun bana. Saçlarını geriye doğru atarken, gözlerimde flaşlar patlıyor.

Mutluluk oyunu oynamıyoruz biz, mutluluk yapbozunun parçalarını tekrar bozmak üzere tamamlar gibi yapıyoruz. Aşk, bizim için öyle monoton olmayacak. Tekrar başlayıp tekrar bitecek. Sonra tekrar aşık olacağım sana, sonra yeniden bitecek. Bir sen terk edeceksin beni, bir de ben. İkili oyun değil bu. Kuklacının kuklalarıyla oynadığı gibi; hislerimiz yüreğimizi yakarken, bedenlerimiz farklı yönlerde istemsiz hareket edecek.

Suların biriktiği yerlere atlıyorsun. Düştüğün noktadan sıçrayan sular ateş gibi yanan bedenimi ıslatırken, gözlerimi kapamak zorunda kalıyorum. “Gözlerini açma” diyorsun. “Şimdi saklambaç oynayacağız seninle.”

Geriye doğru sayarken çocuk gibi sabırsızlanıyorum. Yağmur damlalarıyla birlikte sayılar da tükeniyor. 3… 2… 1…

Gözlerimi açtığım yerde, seninle ilgili hiçbir şey yok. Caddenin ilerisinde yanan sokak lambasının ışığına doğru ilerlerken, yol üstünde süslü kutularla bıraktığın hatıraları topluyorum. Öyle iyi saklanıyorsun ki seni bir türlü bulamıyorum.

Söylesene bana, nerdesin?

Emre Türker

picture: deviantart