Yann Tiersen

Eserlerinde genelde piyano, akerdeon ve keman kullanan Fransız müzisyeni, ilk olarak Amelie filmiyle tanımış ve hayran kalmıştım. Yann Tiersen; toy piyano, carillon, banjo, mandolin, hapsikord, vibrafon, bas gitar ve melodika enstrümanlarını çalmakta ve büyük bir ustalıkla müziğinde kullanmaktadır.

Fransa’da, 1998 yılında yayınladığı üçüncü albümü “La Phare” ile ünlenmiş, dünya çapındaki ünü ise 2001 yapımı Jean-Pierre Jenuet filmi Le fabuleux destin d'Amélie Poulain için yaptığı, eski şarkılarının ve yeni bestelerinin bir karışımı olan soundtrack albümü ile başlamıştır. Tiersen’in albümlerindeki eserlerin çoğu enstrümantaldir. "Amelie", 2002 yılında Yann Tiersen'e 'En İyi Film Müziği' dalında César ödülünü kazandırdı. Ayrıca aynı yıl Dünya Film Müzikleri Ödülleri'nde (WSA) Yann Tiersen 'Yılın En İyi Orjinal Film Müziği' ödülünün de sahibi oldu.

Stiliyle Philip Glass, Erik Satie, Steve Reich, Penguin Cafe Orchestra, Nino Rota ve Mogwai gibi besteci ve gruplarla aynı kategoride yer alan ve karşılaştırılan Tiersen, çalışmalarında daktilo vuruşu ve saat gibi nesnelerin seslerini de kullanmaktadır. Noir Desir ve Claire Pichet’le de çalışmış olan Tiersen’in canlı performansları da birbirinden farklı bir çizgide seyretmektedir. Değişik enstrümanları birleştirerek ve enstrümanların sınırlarını zorlayarak farklı sesler elde eden sanatçı, bu seslerle de çeşitli doğaçlamalar yapmaktadır.

Müziğindeki enstrümanlar, birbiriyle öyle uyumlu ve alışılagelmişin dışında ki, kendinizi birdenbire hiç çıkmak istemeyeceğiniz bambaşka bir dünyanın içinde buluyorsunuz.Onu dinlerken, yüzünüzde oluşan tebessümle birlikte hüzünlendiğinizi hissedebiliyorsunuz. Son zamanlarda dinlemekten vazgeçemediğim Tiersen ‘i şiddetle tavsiye ediyor, bu mükemmel müzisyeni ayakta alkışlıyorum.

Figen Türker

Kaynakça:Biyografi.info, Wikipedia