Yağmurdan Sonra

Bu gece yağmurun sesi uyandırdı beni,
Kalktım perdeyi açtım, camlar buğulanmıştı.
Düşünmeyecektim artık, söz vermiştim kendime,
Ve başarmıştım bir süreliğine de olsa
Ama saat gecenin üçüydü işte
Kim duyacaktı, kim görecekti gözlerimdeki hüznü
Çok çocukça olduğunun farkındayım
Ama o an kendimi kandırmaya yetti işte...
Elim cama gitti birden, adını yazdım
Bugünlerde yaptığım şeyleri anlamsız hissetme gibi bir huy edindim
Adını cama yazdığım zaman hissettiğim gibi,
Ya da gecenin bu saatinde uyumayıp,
O akşamı düşündüğüm gibi.
O akşam da yağmurluydu hatırlıyor musun?
Denizi göstermiştin bana,
Bakarken başımı cama vurmuştum.
Sen de gizli gizli gülmüştün.
Bir görüntü var hayalimde
Gözlerimin önüne geliyor, en olmadık yerlerde
Seni son gördüğüm halin,
Yanağıma bir buse kondurup, beni otobüse bindirmiştin.
Buğulu bir camın ardından bana bakışın,
Ve el sallayışın ve elinde sigaran
O yüzden sevmiyorum artık buğulu camları,
Zaten yağmuru da sevmezdim bilirsin.
Her yer yabancı, herkes yabancı gibi geliyor bazen
Her şey sahte,
Arkadaşım, komşunun kızı, sokaktaki kedi
Doğan güneş, bindiğim otobüs, içtiğim çay
Hatta evim bile...
Sanki hepsi yabancı, tanımıyorum hiç birini
Ve beni huzursuz etmek için buradalar
Her yer çok soğuk, üşüyorum her yerde
İşte o zaman çok yalnız hissediyorum kendimi
Odama çekiliyorum, kapatıyorum bütün ışıkları
Gece sakin ve radyoda eski bir şarkı
Odama çok uzaklardan tanıdık bir ses getiriyor
Gözüm takvime takılıyor,
İşte bir gün daha bitti diyorum.
Yine içimde aynı hisle uyuyakalıyorum.
Şiir yazmanın anlamsızlığından olsa gerek biliyorum.
Ya da hala seni düşünmemin...

Figen Türker

picture: deviantart