“Buralarda gördün mü? Nerde kaldı hatırlamıyorum?” demiş adam aklını ararken. Biraz dalgın, biraz da durgun…“Boşluğa bakıyorum ama nedense biraz hüzünlüyüm.” demiş diğeri. Biraz sıkıntılı, biraz da sancılı…
Öyledir çoğu takıntılarımız. Bir yöne bakar, sonra uzun uzun gideriz bir yerlere, sanki hiç orada yokmuşçasına.
Takıntılar, keşkelerin yardımcısıdır. Plakların bozulmasından hemen sonra yerleşmiştir içimize. Tek bir boşlukta kendini yeniler, hep aynı nakaratta dolanır düşüncelerimizin sesinde.
Adamın aklı takılmış bir yerde. Diğerinin de sorunu aslında aynıymış. Biri takıldığı yerden kalkamamış, diğeri de takıldığı noktada harcamış kendini, zamanın darlığını unutarak.
Adam itiraf ediyor sonra, “Ben bir takıntıkoliğim. Takılmadan edemiyorum.”
Takıntılar, zararsız hareketlerle gösterir kendini. Zaman ilerlerken, düşünceler biraz geriden takip etmeye başlar bedeni. Karşıdaki kişiye bir şeyler anlatırsınız ama o size bakmıyordur aslında. Gülümsüyorsa, refleksindendir.
Geç yatmanın ardından sabah kalkmak kadar zordur takıntılardan uyanmak.
Soru: Bozuk bir plağın sorunlu bölgesine gramofonun iğnesi dokununca, aynı sözler yinelenmeye başlıyor. Bu sesin kulaktaki yankısının ardından, düşüncelerde ne gibi hareketlenme olur?
Cevap, huzursuzluğun türevleridir.
Tatil bitişi, aşkın U dönüşü, hayattan işe, işten hayata vs. geçişlerde, bazı nedenleri ve ruh hallerini yerinde bırakmak gerek. Gece yattığınızda uyuyamıyorsanız, takıntılarınız halen ayakta demektir.
“Aklımı buldum, geçen paramı düşürdüğüm yerde bırakmışım onu, parayı bulmadım ama aklım hala oradaydı.” dedi adam. Biraz bilinçli, biraz sakin…
“Boşluğa baktığım yerde artık bir resim var, hem de renkli” dedi diğeri. Biraz mutlu, biraz rahatlamış bir şekilde…
Emre Türker
Picture: deviantart
Basit ve gundelik takintilardan, obsesif kompulsif davranis bozukluguna kadar uzanan genis bir yelpazede takikliklari var herkesin..."Bosluga baktigim yerde artik bir resim var, hem de renkli" muhtesemmis...
YanıtlaSilaşkın U dönüşü pek acı oluo..ne kadar güsel tanımlamışsın
YanıtlaSilçok güzel yine Hayalbemol...
YanıtlaSilokurken aklıma şu geldi:
onu bunu kafana takmayacaksın
dertleri kederi çöpe atacaksın
bir de sıcaktan çıldıracaksın
TAKmayacaksın TAK açacaksın:)
Eliza Doolittle... Doğru, insanlar bazen takıntılarıyla bile ünlenebilir. Bazı takıntılar iyi gibi görünür.
YanıtlaSilAma her bir takıntının içinde, ufak da olsa tedirginlik yatar. Ruh sağlığına katkı için, düşünceleri değil, tedirginlikleri geride bırakmak gerek.
Baktığın yerdeki boşluk, çıkmaz sokaklardır. Ama oradan kopup, ilerideki çiçeklerle süslü bahçeyi görebiliyorsan, bakmayı öğrenmişsin demektir.
Sanırım mutluluk yolu, insanın kendi kendini telkin edebilmesinden geçiyor. Yoksa, her yerde gölge gibi izler takıntılar insanı.
Yorumdaki cümleni çok beğendim. Teşekkürler.
shenem... Anıları taşımak zor geliyorsa, eldeki saklanmışları evden uzaklaştırmak gerek.
Bazen onlarla yaşamayı öğrenebiliyorsun, aynı karanlıktan korktuğunda, siyahın içinde kalıp alışmaya çalıştığın gibi.
Ama olmuyorsa eğer; eşyaları, kokuları veya acı veren diğer etkenleri kendinden uzaklaştırman gerekebilir.
Hatıralar, bozuk plakta anlatılmak isteneni yaşatır.
Hatırlatma olmazsa, takıntılardan kurtulmak daha kolay olacaktır.
ay kopuğu(köpüğü)... Ooooh ne güzel :) Aklına gelen beni de keyiflendirdi.
Güzel sözlerdi bunlar, seinletmek adına bile olsa, mesajda benzer anlam yüklü.
Süperdi ay kopuğu(köpüğü), teşekkürler.
bende takıntılıyım..çoğu konuda:)
YanıtlaSilama karşımdakini kasmıyorum..kimileri var bayıyo hakkaten..bende bayılıyorum onlarla.
takıntılarımdan biride senin yazıların.taktım abicim ben.okumadan edemiyorum.süpersin..:))
KaRaMeL… Evet, sürekli aynı nakaratlarda şarkı söylemek, ne de rahatsız ediyor ruhumuzu.
YanıtlaSilAma bu benim yazılarıma olan takıntın, hani yazımda o kadar iğneleyici konuşmuşken,
Bilmem bu sefer takıntıyı desteklemek ayıp kaçar mı :)
Süper senin kalbinde saklı KaRaMeL, ben duygulara sadece layık olmaya çalışan bir hayalperestim.