Nereye gidersen git daima seninle…
Güneşe doğru yönelirken peşinde
Karanlığı izlerken önünde
Tüm paranoyaların karanlık temsilcisi
O bir gerçek.
Bazen devleşen,
Bazen korkutan,
Bazen güldüren,
Bazen eğlendiren,
Ama daima seni izleyen
Öteki yüzün
GÖLGEN…
Emre Türker
Buradaki tüm yazılarının özeti gibi sanki..
YanıtlaSilBir psikolog gözüyle kişinin içsel haritasını gölgesinde betimlemek gibi..
Kişideki ruhsal yapı ya da farkındalık biçimlerini kendi gölgesinde izlettirmek,işaret etmek, düşündürmek..
Bunu uyaklı, şiirsel cümlelerle dizeler haline getirip sunmak..
Harikaydı Emrecim..Çok çok beğendim..
Eline sağlık...
Gögenin başka bir anlamı var benim için son zamanlarda. Gölge bedenin simgesi, ruh ise ondaki candır. Gölgelerimiz bedenlerimizin yansıması, ama bizi biz yapan gönlümüzdür. Hani nerede onun gölgesi?
YanıtlaSilGölgeme bakıp aldanmayın, bendeki sırrı yansıması değildir o. Sırrım canımda gizlidir, bana ayna olabilene yansır o, rengi ile, kokusu ile, kanıyla, canıyla ...
Belki de gölgelerimize haksızlık ediyoruz. Onları sahiplenmeden, daima gölgede hapsederek. Onların da bizim diğer yanımız olduğunu kabullenip, kucaklayıp, içimize alsak, yaşamdaki pekçok tıkanıklıklarımız açılırdı diye düşünüyorum.
YanıtlaSilSevgiler.
Zeugma… Işıkla arandaki en büyük karanlık, daima seninle.
YanıtlaSilHer aydınlığın içinde vardır karanlık. Gölge senin temsilcin, vazgeçilmez parçan.
Ruh ve beden, soyutla somutun iç içe olduğu gerçek.
Anlatımların tümünde bunlar vardır. Konuların diyalektiği, yorumların ve araştırmaların iç yüzü. Bu nedenle her yazıda onları bulmak doğal olsa gerek. Teşekkürler Zeugma.
Pembedeniz… Güzel bir yorum, hatta harika. İnsanın dış görünüşündeki iz düşümü.
Yüreğin karanlık noktasının iz düşümü, ışığın bedenen yansımasından uzanmaz boylu boyunca. Derin bir anlam içeriyor yazdığın. Kelimelerine sağlık.
guguk kuşu… Zaten karanlık yüzünü bilmezsen, bastırılmış duygularla, sırıtmayı gülümseme sanan sahte maskelerle dolaşarak, varacağın nokta neresi olabilir ki? Karanlık tarafını tanımalı, onu görmeli ve uyarıları dikkate almalısın.
Bir kişisel gelişim uzmanının seminerine katılmıştım. “Gülümseyin” derken SIRITIYORDU. Kuklavarî kollarının aşağı-yukarı inip kalkmasıyla, ne yaptığının aslında kendisi de farkında değildi. Göremediği bir maskeydi onun kendi gölgesi. Üstüne basmadığını iddia ederken, gölgesi daha da büyüyordu…