Chef (2014)

Türkçe Adı: Şef

Tür: Komedi
Yönetmen: Jon Favreau
Süre: 115 dakika
Oyuncular: Jon Favreau (Carl Casper), John Leguizamo (Martin), Bobby Cannavale (Tony), Emjay Anthony (Percy), Scarlett Johansson (Molly), Dustin Hoffman (Riva), Sofía Vergara (Inez), Oliver Platt (Ramsey Michel), Amy Sedaris (Jen), Robert Downey Jr. (Marvin), Russell Peters (Miami Cop), Chase Grimm (Vendor), Will Schutze (Mr. Bonetangles), Gloria Sandoval (Flora)

İyi bir restoranda mutfak şefi olarak çalışan Carl Casper, restoranlarını ziyarete gelen ve kendi yemek blogundan servet kazanmış popüler bir eleştirmen olan Ramsey Michel için farklı bir yemek hazırlığı yaparken, restoran sahibi Riva’nın günlük klasik yemeklerini yapmalarını istemesi ve bundan ısrarcı olması üzerine hayal kırıklığına uğrar. O gün yaptıkları klasik menüleri nedeniyle Ramsey Michel tarafından ağır eleştirilere maruz kalınca, oğlu Percy’nin kendisine açtığı twitter hesabından ona cevap verir. Bu karşılıklı sataşma, Carl’ın işini kaybetmesine sebep olur. Bir süre sonra beş parasız kalan Carl için, varlıklı eski eşi Inez yardımına koşar. Bu sayede kendi menülerini ve tariflerini hazırlama fırsatı kazanacak olan Carl’ın işi, hiç de kolay olmayacaktır.

Filmin genelinde, inandığı şey uğruna her şeyini ortaya koyan bir adamın hikâyesini izliyoruz. İnandığı değerler ve işi için birçok engel çıksa da, o yine de kendi doğru bulduğu yoldan ilerlemektedir.

Dustin Hoffman, Robert Downey Jr. Ve Scarlett Johansson gibi ünlü sinema yıldızları, filmde kısa rollerde yer alıyor. Asıl büyük yıldızların kısa rollerde tutulması, geride kalanların başarısını gölgelemiyor. Ayrıca ünlü starlar, kısa rollerin hakkını da fazlasıyla veriyor.

Filmin psikolojisine genel olarak bakacak olursak, evlilikleri ayrılıkla sonuçlanmış bir karı kocanın, bakmak durumunda oldukları bir de çocukları bulunmaktadır. Çocukları Percy, ailesini tekrar bir arada görmek istese de, onlar artık arkadaşlığı seçmiş ve kendi yollarını çizmeye başlamışlardır. Belli aralıklarla oğullarına bakarken annenin oğlu için her imkanı sağlayabildiğini ama işine aşık babanın oğlu ile çok fazla ilgilenemediğini görüyoruz. Fakat bu ilgisizlik, farkındalık olmadan gerçekleşiyor. Ayrılan eşin, buna rağmen eski kocasına sevgi ile yaklaştığını ve oğluna nasıl davranması gerektiği konusunda yardım ettiği görülüyor. Ciddi ayrılıklarda bu durum genel olarak tartışma şeklinde geçmektedir. Maddi olanakların önüne cömertçe serilmesini ve kendisini sürekli memnun etmeye çalışan ebeveynleri görmek değil, kendisi ile konuşan ve ona değer verildiğini hissettiren bir aile görmek niyetindeki çocuk, bunu fırsat buldukça dile getiriyor. Bu anlamda güzel bir örnek görüyoruz. Ortada bir çocuk varsa, anne ve babanın ne yaptığı, çocuk için önem taşır.

Filmde, romantik komedilerde sıkça gördüğümüz, “hayat aslında ne kadar kolay, onu bizler zorlaştırıyoruz” düşüncesindeki kişisel gelişim mükemmelliğini yine izliyoruz. Zengin aileler, büyük evler, para olmasa da istediğini yapabilen insanlar, hayatında çok çabuk radikal kararlar alabilen insanlar ve çalışanlar… Oysa gerçek dünyada bu tip şeyler, kişisel gelişim kitaplarında olduğu gibi kolay değil. Fakat yaşanan mücadeleler, inandığı değerler uğruna insanların mücadele etmesi gerektiği düşüncesinin gerçekliği, inanılan değerlerde hedefe olan ilerleme, bu düşünceyi biraz kapatıyor.

Filmde, Apple’ın iphone ve ipad gibi cihazlarıyla birlikte, sosyal medyada sıkça kullanılan twitter gibi hesapların sanki reklamı yapılıyor ya da onların sponsorluğunda işler yürüyormuş gibi göründüğünü söyleyebilirim. Belki de bir anlaşma vardır.

Filmin genel olarak yorumuna bakacak olursak; baştan sona kadar sıkmadan eğlendiren bu yapım, bir yemek hikâyesini mükemmel bir şekilde filme adapte etmeyi başarmış. Hem verdiği mesaj bakımından, hem eğlence açısında, çok iyi bir yapım. Romantik komedi ve komedi severlere tavsiyedir.

Emre Türker

Picture: impawards