Tangram

Çocukluğumuzda en çok monobloglarla oynamıştık. Birbirine geçmeli o plastik şekillerle saatlerimi geçirdiğimi bilirim.

Aklımız, çevremizden aldığımız bilgiler doğrultusunda gittikçe sığ sulara doğru hareket eder. Bu bizim hayal gücümüzün gittikçe kısırlaşma döngüsünü gösterir. Çünkü bazı şeyleri yapabileceğimiz, bazı şeyleri yapamayacağımız öğretilir bizlere. Bizler bir tükenmez kalemin kapağını, kalemin ucuna takılan bir nesne olarak görürken, 2.5 yaşında bir çocuk onun kapanmış bir şemsiye olduğunu hayal edebilir. Yani bazı hayaller kurarız ama o hayallerin nasıl gelişeceği, bizim yaratıcılığımız ve bakış açımızla şekillenir. Pek çoğumuz tek bir bakış açısıyla aynı şeyi görürken, sadece farklı kişiler farklı düşüncelerle tablo çizer akıl defterine.

Vikipedinin anlatımıyla tangram, pek çok bulmaca ve zeka oyunu gibi uzak doğudan gelen bir bulmaca türüdür. 1780 yılında bulunan ilk numune bir tahta parçasından yapılmış ve bilinen en eski tangram kitabı ise 1813’de Çinliler tarafından yazılmıştır. Tangram ile ilgili biraz araştırma yaparsanız, pek çok mitolojik hikâye ile karşılaşacaksınız. Nereden geldiği, ne amaçla hazırlandığı, üretenin aklında ne geçtiği bilinmez ama sonuçta bu bulmaca türü, üzerinde yazılmış kitapları ve yarışmalarıyla dünyayı sarmıştır.

Çocukluğumda, gazetelerin çocuklar için hazırladığı karton eklerinde verilirdi bu tangram şekilleri. O zaman kafamıza göre şekillerle bişeyler yapmaya çalışırdık. Fakat tangramın orijinalinin 7 parçadan oluştuğunu ve oyunun kuralının bu parçaların tamamı kullanılarak bir şekil yapılması gerektiğini öğrenmem, yenidir. Bu yedi parçadan ilk başta kare yapmakta bile zorlanırken, şimdi küçük kızımla bir şeyler üretmeye çalışıyoruz. Ben de onunla parçaları birleştirmeye çalışırken, zamanda kayboluveriyorum. Aklımın sabit şekillerinden kurtulup, yeni şekiller görmeye çalışıyorum. Aklınızdaki düz şekillerden kurtulmak için arada bir kafa dağıtacağınız ucuz, pratik ve oynadıkça kişiyi saran bir puzzle türüdür tangram. Denemekte fayda var.

Emre Türker